Nieuwe Brugse galerie is een kleine parel: IN BETWEEN ART

In Rozendal, (in mijn jeugd nog “Val des Roses”), een Brugse straat die in alle rust met de drukke Ezelstraat spoort, heeft Bruggeling KRIS DEMUELENAERE een woonhuis omgebouwd tot een locatie die geschikt is voor tentoonstellingen met beeldende kunst en ook inzetbaar is voor andere artistieke aangelegenheden waarbij muziek en/of woord aan zet zijn. “In Between Art” is de naam van deze Brugse aanwinst. Kris woont in het huis ernaast.

Voorts is Kris Demuelenaere zelf kunstenaar. Hij droomt, kapt en wrijft uit ruwe blokken diverse soorten steen bijzonder fraaie sculpturen: mooi, elegant, vakkundig. Met plasticine knutselt hij in eerste instantie kleine “modellen”. Vingeroefeningen gaan het grote werk vooraf. Momenteel laat hij de bezoeker een reeks beelden zien. Ze zijn van (diverse soorten) marmer, brons (uitzonderlijk) en albast. De beelden worden vakkundig en smaakvol gepresenteerd en het licht speelt zowel bij het creëren als bij het presenteren een belangrijk rol. In de ruimte staat ook een relatief kleine ovalen tafel waar je even kunt zitten en kijken uiteraard. De open keuken laat vermoeden dat er ook wel eens een koffie op tafel komt. Dit geluk viel mij te beurt.

ZOEKTOCHT

Op een verfijnde brochure lees ik dat het werk van Kris een fascinerende zoektocht is naar een combinatie van massa en spanning, spontane lijnen en sneden, een spel van licht en schaduw, abstractie en eenvoud…

Ik had een vreemd gevoel. Enerzijds leek het alsof ik een paar decennia terug in de tijd werd gegooid, want vooral in mijn prilste jaren als criticus heb ik heel wat sculpteurs hun werk toegelicht en/of gerecenseerd. Ik denk spontaan onder meer aan Renaat Ramon, wijlen Gerrit Germompré, Lieven de Brabandere… Dit soort creaties leek een wijle weg en kijk, wat pakweg deze Demuelenaere met de steen doet is toch weer anders dan wat de mij bekende voorgangers hebben gedaan. Een beetje richting design, bijzonder verfijnd, maar ik houd er van!

LIEFDE VOOR DE STEEN

Toen ik er op die regenzwangere zondag was kwam ene BERNARD NACHTERGAELE er aangewaaid. Na verloop van tijd wist ik dat ook deze man zijn beelden met oeverloos geduld en vakkundig uit stenen houwt. Maar dan wel figuratief. Het was een plezier om ze over de materie te horen praten. Hun liefde voor het materiaal te voelen. De grote drang om nog maar eens naar Italië en Spanje te trekken, naar Carrara voor het bekende marmer of Aragon voor het albast.

Demuelenaere speelt in deze tentoonstelling, “SHAPE AND FORM… A VISUAL AND TACTILE EXPERIENCE” een mooi duet met JEROEN BROUX. Schilderijen waarin geometrische figuren of elementen daarvan elkaar raken of langs elkaar heen glijden. Ook dit leek even van een poos geleden. Szymborska heeft ook in deze weer gelijk: niets verandert wezenlijk. Maar ook nu weer dat tikkeltje anders. En mooi hoe je ziet hoe in dat afgelijnde, ogenschijnlijk berekende en behoorlijk koele spel van vormen, de borstelstreken en de verf zicht- en voelbaar zijn. Heerlijke kleuren!

Wie geen boodschap heeft aan beeldende kunst met een boodschap, maar het liever bij schoonheid en vakkennis wil houden: vaut le de detour.

Rozendal 10, op een boogscheut van de Grote Markt, richting Ezelpoort. Er is ook een kleine tuin, waar enkele sculpturen gedijen. Deze tentoonstelling is nog te bekijken van 9 tot 12 november, van 14 tot 18u30.

Johan Debruyne

9.11.2023